"Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης"
Γιάννης Φιλιππίδης
Άνεμος Εκδοτική
Στο μυθιστόρημα “Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης”, ο Γιάννης Φιλιππίδη περιγράφει τις ενδόμυχες σκέψεις και προβληματισμούς της κεντρικής ηρωίδας, Στέλλας, η οποία προσπαθεί να ξεδιαλύνει τα πραγματικά της θέλω, αφήνοντας πίσω τα πρέπει που ανέκαθεν ακολουθούσε πιστά. Πώς πρέπει να ενεργήσει; Θα ακολουθήσει την καρδιά της ή θα συνεχίσει την πειθαρχημένη ζωή της; Μια υπόθεση που διαδραματίζεται μόλις μέσα σε δυο εικοσιτετράωρα με τη Στέλλα να κάνει έναν βαθύ απολογισμό του βίου της. Αναπολεί το παρελθόν, αναμετρώντας τις ενέργειες και τις λάθος επιλογές της, ενώ οι αντίστοιχες αναδρομές βοηθούν τον αναγνώστη να ενώσει τα κομμάτια του πάζλ της ζωής της.
Το νησί της Σαντορίνης, ο μήνας Απρίλης και ο Σάκης, αποτελούν σημεία αναφοράς στη ζωή της τη στιγμή που ένα αίσθημα κενού και πλήξης πλανάται στην καρδιά της.
Το περιβάλλον της καθημερινότητάς της διαμορφώνεται από την συγκατοίκηση με την μητέρα της Ζωή, η οποία πάσχει από Αλτσχάιμερ, την γειτνίαση με την μοντέρνα και σεξουαλικά απελευθερωμένη αδερφή της Ελένη, ενώ την ομάδα συμπληρώνει και ο Βασίλης, ο τωρινός της σύντροφος και κατά 8 χρόνια μικρότερός της.
Οι σκηνές που διαδραματίζονται στην “αναγκαστική” συγκατοίκησή τους είναι απείρου κάλλους, με βιτριολικό χιούμορ και σπιρτόζικες ατάκες να συμπληρώνουν το καρέ της τρέλας. Και αυτό το πετυχαίνει με μεγάλη δεξιοτεχνία η ευρηματική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη με τους έξυπνους διαλόγους, τις τραγελαφικές καταστάσεις και περιστατικά που παρουσιάζονται με χιούμορ, έτσι ώστε να ελαφρύνουν λίγο τη βεβαρημένη ατμόσφαιρα και τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι της Στέλλας.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι απλή, ιδιαίτερη, σχεδόν καθόλου επιτηδευμένη και χωρίς πολλές φιοριτούρες και υπερβολές στη χρήση των λέξεων. Οι εκφράσεις βγαίνουν αβίαστα και πολλές φορές “ακατέργαστες”, με λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη και που συχνά είναι “τολμηρές”.
Ο συγγραφέας με το ξεχωριστό του ταλέντο καταπιάνεται με πολλά ζητήματα και με έμμεσο τρόπο αντιπαραθέτει καταστάσεις και συμπεριφορές. Μεταξύ άλλων θίγονται το χάσμα γενεών, η νόσος Αλτσχάιμερ και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ασθενής και το περιβάλλον του, οι συμβατικοί γάμοι - χωρίς ερωτικό αίσθημα και πάθος που οδηγούν σε πλήξη, τα διαζύγια, η διαφορετική αντιμετώπιση της ερωτικής απογοήτευσης, η σύγχρονη γυναίκα και η πάλη της για οικονομική ανεξαρτησία.
Τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις διαφορετικές στάσεις ζωής. Από τη μια παρουσιάζεται η Ζωή που, ως μητέρα, αφιερώνει τη ζωή της στο μεγάλωμα των παιδιών της, ενώ επεμβαίνει και τα νουθετεί, όπου αυτή το κρίνει απαραίτητο. Από την άλλη η Στέλλα, μια δυναμική εργαζόμενη γυναίκα, που προτιμά την επαγγελματική σταδιοδρομία από τις δυσκολίες που ενέχει η παραμονή στο σπίτι και το μεγάλωμα του παιδιού της. Τέλος, η Ελένη, μια απελευθερωμένη γυναίκα, που επιλέγει να παραμείνει single, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, ενώ έχει αποβάλει πλήρως τα ταμπού και τα “κοινωνικά πρέπει” από την καθημερινότητά της.
Στο μυθιστόρημα “Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης”, κυριαρχεί η γυναικεία υπόσταση, η οποία μας παρουσιάζεται με διαφορετικές μορφές και ρόλους: μητέρα, κόρη, σύζυγος, ερωμένη, διαζευγμένη, πεθερά, εργαζόμενη, παραδοσιακή νοικοκυρά, απελευθερωμένη από κοινωνικές προκαταλήψεις και ταμπού όσον αναφορά τη σεξουαλική συμπεριφορά…
Τα κυρίως μηνύματα του συγγραφέα έχουν να κάνουν με τις αναζητήσεις του πολύπλοκου εσωτερικού μας κόσμου. Πόσο μας καθορίζουν τα καλά ξεχασμένα στο υποσυνείδητο απωθημένα μας και πώς θα τα αναπλάσουμε στα χέρια μας όταν θα ξαναβγούν στο φως του ήλιου; Μήπως τελικά ισχύει ότι ποτέ δεν είναι αργά για την πραγμάτωση των ονείρων μας;
Οι απαντήσεις δικές σας…
Παπακώστα Ελένη
Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.
Σελίδα του βιβλίου: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/aprilis.html
Ο Γιάννης Φιλιππίδης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά κι απέκτησε την πρώτη του γραφομηχανή στα οκτώ του χρόνια -προς κατάπληξιν γονέων και δασκάλων- κι από τότε δεν σταμάτησε να γράφει. Είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της "Άνεμος Εκδοτική". Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι επώνυμες ιστοσελίδες.